অসমৰ ভেষজ উদ্ভিদ আৰু ইয়াৰ পৰম্পৰাগত ব্যৱহাৰ

1. মানিমুনি উদ্ভিদৰ চমু বিৱৰণ মানিমুনিৰ (বৈজ্ঞানিক নাম: Centella asiatica ,   ই এক প্ৰকাৰৰ বহুবৰ্ষজীৱী ঔষধি উদ্ভিদ , যি ভাৰত উপমহাদেশৰ লগতে পৃথিৱীৰ বিভিন্ন অঞ্চলত পোৱা যায়। ইয়াৰ ঔষধি গুণৰ বাবে আয়ুৰ্বেদ , ইউনানী , আৰু চীনা চিকিৎসা পদ্ধতিত ইয়াক ব্যৱহাৰ কৰা হয়। এই ব্লগত মানিমুনিৰ বিষয়ে বিশদভাৱে আলোচনা কৰা হৈছে , য’ত ইয়াৰ বৈজ্ঞানিক বিৱৰণ , আয়ুৰ্বেদিক গুৰুত্ব , বেমাৰত ব্যৱহাৰ , ৰাসায়নিক যৌগ , বৈজ্ঞানিক গৱেষণা , আৰু সম্পৰ্কীয় সাৱধানতাৰ বিষয়ে উল্লেখ কৰা হৈছে। মানিমুনিক সাধাৰণতে   ব্ৰাহ্মী নামেৰেও জনা যায় l ই এপিয়াচি ( Apiaceae) পৰিয়ালৰ ( Family) এক লতাজাতীয় উদ্ভিদ। ইয়াৰ পাতবোৰ সৰু , গোলাকাৰ , আৰু মসৃণ। এই উদ্ভিদ মাটিৰ ওপৰত লতাৰ দৰে বিস্তৃত হয় আৰু আৰ্দ্ৰ পৰিৱেশত ভালকৈ বৃদ্ধি পায়। মানিমুনি সাধাৰণতে জলাশয়ৰ কাষত , নৈৰ পাৰত , বা আৰ্দ্ৰ মাটিত পোৱা যায়। অসমীয়া সমাজত মানিমুনি চিনি নোপোৱা মানুহ হয়তো নোলাব। অসম তথা উত্তৰ পূৰ্বাঞ্চলৰ সকলো ৰাজ্যতে এই উদ্ভিদ বিধ পোৱা যায়। মানিমুনি ভাৰত , শ্ৰীলংকা , বাংলাদেশ , দক্ষিণ-পূৰ্ব এছিয়া , অষ্ট্ৰেলিয়া , আফ্ৰিকাৰ কিছু অংশ , আৰু আমেৰিকাৰ উষ্ণমণ্ড...

টিকনি বৰুৱা  উদ্ভিদ ৰ  ( Byttneria grandiflora )ৰ চমু বিবৰণ টিকনি বৰুৱা, যাক বৈজ্ঞানিকভাৱে " Byttneria grandiflora " আৰু ইংৰাজীত "Bitter Climber" বুলি জনা যায়, এবিধ লতাজাতীয় উদ্ভিদ। ই 'Malvaceae' পৰিয়ালৰ অন্তৰ্গত আৰু প্ৰধানকৈ উষ্ণ আৰু আৰ্দ্ৰ জলবায়ুত, যেনে ভাৰতৰ উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চল, বাংলাদেশ, আৰু দক্ষিণ-পূৰ্ব এছিয়াৰ কিছু অঞ্চলত পোৱা যায়। এই উদ্ভিদৰ কাণ্ড দীঘলীয়া, লতাৰ দৰে, আৰু ই গছ-গছনিৰ ওপৰত বা অন্য সমৰ্থনৰ সহায়ত বিয়পি পৰে। ইয়াৰ পাতবোৰ হৃদয়াকৃতিৰ, সেউজীয়া, আৰু ফুলবোৰ সৰু, সাধাৰণতে বগা বা হালধীয়া ৰঙৰ। ফলবোৰ কাঁইটীয়া, যাৰ বাবে ইয়াক স্পৰ্শ কৰোঁতে সাৱধানতাৰ প্ৰয়োজন। ইয়াৰ তিতা সোৱাদৰ বাবে ইয়াক "Bitter Climber" নাম দিয়া হৈছে। অসমৰ গ্ৰাম্য অঞ্চলত এই উদ্ভিদ সহজে দেখা যায় আৰু ইয়াৰ সাংস্কৃতিক তথা ঔষধি গুৰুত্ব অতি বেছি। অসমীয়া সমাজত বহাগ বিহুত টিকনি বৰুৱাৰ ব্যৱহাৰ অসমীয়া সমাজত বহাগ বিহু উৎসৱৰ সময়ত টিকনি বৰুৱাৰ বিশেষ গুৰুত্ব আছে। এই লতাজাতীয় উদ্ভিদ ঘৰৰ প্ৰৱেশদ্বাৰ, বাৰী, বা গোহালিৰ ওপৰত লগোৱাৰ পৰম্পৰা প্ৰচলিত। এই পৰম্পৰাৰ পিছত আছে জনবিশ্ব...

                      অসমীয়া সমাজত বহাগ বিহুৰ পৰম্পৰা ই  এক গভীৰ সাংস্কৃতিক আৰু স্বাস্থ্যগত তাৎপৰ্য বহন কৰে। গৰু বিহুৰ দিনা ১০১ বিধ শাক-বন ব্যঞ্জন হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰাৰ প্ৰথা কেৱল এক লোকাচাৰ নহয় , ইয়াৰ পিছ ত আছে প্ৰকৃতিৰ সৈতে সংযোগ , ঋতুচক্ৰৰ স্বীকৃতি আৰু স্বাস্থ্যৰ প্ৰতি সচেতনতা। বহাগ মাহত প্ৰকৃতিত নতুন পাত-পত্ৰৰ প্ৰাচুৰ্য দেখা যায় , আৰু এই সময়ত উপলব্ধ শাক-পাচলি আৰু বনৌষধিৰ সংগ্ৰহ কৰি খোৱাৰ পৰম্পৰাই অসমীয়া মানুহৰ প্ৰকৃতিৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীলতা আৰু জীৱনশৈলীৰ সুস্থতাক প্ৰতিফলিত কৰে। এই ১০১ শাকৰ ব্যঞ্জনৰ মূল তাৎপৰ্য হৈছে শৰীৰক বিভিন্ন ঔষধি গুণৰ দ্বাৰা বলবান কৰা , ৰোগ প্ৰতিৰোধ ক্ষমতা বৃদ্ধি কৰা আৰু বছৰটোৰ বাবে স্বাস্থ্যৰ ভেটি স্থাপন কৰা। লোকবিশ্বাস অনুসৰি , এই শাকসমূহৰ তিতা , টেঙা আৰু কেঁহা গুণে শৰীৰৰ ভাৰসাম্য ৰক্ষা কৰে আৰু বিভিন্ন ৰোগৰ পৰা সুৰক্ষা প্ৰদান কৰে।   তলত ১০১ বিধ শাকৰ অসমীয়া নাম , ইংৰাজী নাম , বৈজ্ঞানিক নাম আৰু তাৰ ঔষধি গুণাগুণৰ চমু বৰ্ণনা ক্ৰমানুসাৰে দিয়া হৈছে : 1 . মাটি   কাঁদুৰী  ;  ইংৰ...